Szczenięta '13

II TYDZIEŃ

jamniki długowłose standardowe – II TYDZIEŃ
8 dzień - sobota

Ale to był dzień, ile się działo. Jeszcze przed sesją, jak Pan poszedł z mamusią i babcią na spacerek, Karolinka z Pawłem nas dopieszczali. Wszystkie fruwałyśmy na rękach i każdy dostał buziaka. Później była sesja zdjęciowa, nasza pierwsza w życiu, indywidualna. Każde z nas dostało wtedy prezent, nową śliczna obróżkę. Współpraca mamusi z babcią nadal kwitnie. U babci widać doświadczenie, parę krótkich, szybkich ruchów nosem i już leżymy jak babcia chce i po chwili jest po wszystkim. Mamusia jest wolniejsza i bardziej delikatna. Przed wyjazdem Karolinki i Pawła spotkała nas jeszcze jedna frajda. Przyszła do nas Madzia, koleżanka Karolinki. Ale było radości, zwłaszcza u mamusi i babci, nie mogły przepuścić takiej okazji i korzystały na całego. Chociaż Madzi nie było u nas w domu od baaaaardzo dawna, mamusia bez obaw pokazała nas wszystkie i znów byłyśmy na rękach. Cały ten dzień to była prawdziwa uczta dla naszych nie do końca rozwiniętych zmysłów, było to ponoć widać i słychać. Jest to ważne dla naszego rozwoju.

9 dzień - niedziela

Prowadzimy bardzo uregulowany i higieniczny tryb życia. Mamusia regularnie daje nam papu, dlatego nawet nie musimy płaczem jej przywoływać. Zdrowo rośniemy, co zresztą widać, słychać (a raczej nie słychać) i czuć ( oczywiście mleczkiem). Higienę osobistą mamy zapewnioną, nawet podwójną. Mamusi i babci się co nieco zmieniło. Do ciąży wychodziły 3 razy dziennie. Teraz, zwłaszcza po naszym urodzeniu, mamusia pochłania ogromne ilości jedzenia i pije jak smok, toteż bardzo chętnie wychodzi na polko co 2 godziny. Z babcią na początku było tak samo, ale teraz jej się przejadło i niechętnie wychodzi, wręcz chowa się przed wyjściem, bo jak mówi stare przysłowie, co za dużo to i świnie nie chcą. Pan zaczął poszukiwania dobrych, nie, najlepszych Rodzin dla nas. I zaczął się jeszcze większy ruch, zwłaszcza na kamerze. Do tej pory był tylko duży, jak ta kamera to wytrzymuje?!
Tak przy okazji to Pan prosi żeby nie zostawiać wiadomości na poczcie głosowej, a jeżeli to z nr. Tel. bo potem nie wie do kogo oddzwonić, numer się nie zachowuje, pewnie Pan ma głupi telefon.
Pan jutro wraca do pracy a rządy w domu do popołudnia przejmuje Pani. Prawdę powiedziawszy to najchętniej zostałby z nami w domu. Zegar tyka, rośniemy i czas jaki pozostał do rozstania, jeszcze ogromny, ale płynie nieubłaganie. Szkoda go tracić.

10 dzień - poniedziałek

Cieszy nas niezmiernie że jesteśmy takie popularne. Nasi mili GOŚCIE spędzają z nami nawet już nie setki, tylko łącznie tysiące godzin. Czytają nasze teksy, oglądają nasze codzienne zdjęcia i podglądają nas przez kamerę jak rośniemy i co porabiamy.
Państwo bardzo często biorą nas na ręce i dają mamusi do wylizania, super, bardzo nam się to podoba, ale myślimy że w ten sposób bardziej realizują własne, niż nasze potrzeby. Bo przecież oprócz mamusi, dba o nas babcia, a czasem to jednocześnie. A my jemy, rośniemy, stajemy się bardziej aktywne, oczywiście głównie przy jedzeniu, bo tak to jednak dużo śpimy, jak to dzieci. Niektóre z nas przejawiają duży talent do pchania się do lepszych cycusiów. Jednak Państwo czuwają żeby żadne z nas nie chodziło z półpełnym brzuszkiem. Dziś w nocy kamera była włączona, i co? Okazało się że dużo osób w Polsce i nie tylko ma problemy ze snem. A może Oni po prostu nie mogą od nas oczu oderwać, a noc bez nas jest nocą straconą.

11 dzień - wtorek

Pan się śmieje że czasem jest jak ten zajączek z kawału co to go cały czas wyrzucali z kolejki jak próbował się przebić do zamkniętych drzwi sklepu. On był sprzedawcą a Pan administratorem kamery, obydwaj nie mogli się dostać i otworzyć. Nie da się ukryć że kamera jest oblegana, a najciekawsze jest że teraz dzieci nas oglądają zamiast bajek. Dziś stała się tragedia, gryzaczków zabrakło. Jak żyć!!, gdy ich nie ma, zaraz, zaraz ktoś już tak mówił. Mamusia była oburzona, babcia zresztą też. Wczesnym świtem, dla niektórych jeszcze nocą, może nie kolbami ale Pani załomotała do Pana, bo mamusia była tak zaabsorbowana oczekiwaniem na gryzaczka że nijak nie szło nasze karmienie. Pan przeprowadził rozmowę uświadamiającą w stylu „wicie, rozumiecie” i jako jednostki uświadomione babcia a zwłaszcza mamusia wróciły do swoich zajęć i obowiązków. Pan z kolei obiecał kupno zapasu. Jesteśmy bardzo ruchliwe, przednie łapki mamy bardzo mocne, tylnie jeszcze nie chcą za bardzo współpracować ale to tylko jeszcze przez chwilę. To jednak nie przeszkodziło dwójce z nas wyjść z kojca w stronę mamusi i babci. Pan nie jest zbyt szczęśliwy bo wieczorem padła kamera, może nic wielkiego się nie stało ale nie można się z nią skomunikować, rano ok. 9 będzie dzwonił do uczonych w piśmie, może coś poradzą.

12 dzień - środa

Gryzaczki kupione, już wczoraj, spokój zagościł w domu. Powoli otwieramy oczka i większość z nas już przez szczelinki coś widzi. Bardzo intensywnie poruszamy się po kojcu a pierwsze z nas zapędzają się już poza niego. Oj będą Państwo mieli z nami ubaw, jeszcze parę dni, góra tydzień. Z kamerą jutro przed południem powinno być już wszystko ok. Okazało się że straciła coś czego nie widać a jest ważne i teraz trzeba uzyskać nowe i wpisać. Z powodu kłopotów z tą kamerą zapomniałyśmy powiedzieć że dostałyśmy list od naszego ojca.
Dzień dobry
Kamerka SUPER , SUPER, SUPER !!!!!
To wielka radość oglądać taką ósemkę chwatów !!!! O Mamusi nie wspominając ….. A ten szczenięcy, jedyny i niepowtarzalny zapaszek „mleczno-szczeniuchowaty” czuć też przez monitor ! Kluseczki rosną, rosną, rosną……..
Tatuś FLAVIO dalej jest dumny jak paw !!!! Sekunduje mi kumpel Poldek ! I tak patrzymy, patrzymy. patrzymy……Czekamy na otwarcie oczątek i oglądanie świata on live !
Przez to patrzenie zaniedbujemy nasze obowiązki ! (kto za ten stan rzeczy odpowiada ? ) Ale dzieciaczki SUUUUUPER ………
Pozdrawiamy
FLAVIO z Rodziną
Pod koniec dnia większość z nas już chętnie zwiedzała teren za kojcem. Dwie z nas wykorzystały okazję, dopadły mamusię i poprosiły o deser. Dowody na zdjęciu, cwaniary jedne.

13 dzień - czwartek

Stało się, widzimy wszystkie. Oczywiście dużo śpimy, jeszcze nieporadnie, ale ćwiczymy chodzenie. Zaczynamy z zainteresowaniem reagować na obecność Państwa. Korzystamy z każdej możliwej okazji żeby myknąć z kojca i pooglądać ten dziwny świat poza „porodówką” Okazji niestety coraz mniej bo Państwo częściej zamykają klapkę. Częściej nie znaczy zawsze i dwójce z nas udało się cichaczem wyjść, niestety Karolinka to widziała w Internecie i Pani nas przydybała. Przyniosła te dwa dowody przestępstwa do Pana i przez chwilę mogłyśmy się nacieszyć leżeniem na Panu. Trzeba korzystać bo w dorosłym życiu takie gratki się nie zdarzają. Pani zrobiła nam frajdę, wyciągnęła nas z kojca i na kocyku konsumowałyśmy obiadek. Istne Hawaje. Niestety nie wszyscy mogli to oglądać bo Pan dopiero co włączył kamerę po przejściowych problemach. Niedługo czeka nas przebudowa kojca na przejściówkę bo już nam trochę ciasno.

14 dzień - piątek

Dziś skończyłyśmy drugi tydzień życia. Z tego też powodu od dziś noce spędzamy tylko z mamusią, a Państwo śpią. W sobotę Pan jedzie w nasze małe góry po części do kojca przejściowego, więc tekst i zdjęcia będą niestety później. Jedzie bo rośniemy w oczach, lada moment nie będziemy już tyle spały, za to będziemy potrzebowały więcej przestrzeni. Babcia jest wspaniała, dba o nas, a współpraca z mamusią jest wzorcowa z czego bardzo się cieszymy. Wieczorem a raczej już nocą przyjechała Karolinka z Pawłem. Wszyscy się cieszyli a najbardziej mamusia z babcią. My tez miałyśmy swój udział w powitaniu, jak tylko Karolinka włożyła rękę do kojca pędziłyśmy jedne przed drugimi żeby jak najszybciej się przywitać, polizać i powąchać. Jutro czekają nas same atrakcje, będziemy miały pierwszych naszych własnych gości.